Öğüt Verdim Deli Gönül Almadı

Öğüt Verdim Deli Gönül Almadı

Aklım fikrim yâr eyledim ben bana
Öğüt verdim deli gönül almadı.
Bir kileciği var, almış eline
Dünyayı içine koydum dolmadı.

Alması farz imiş, sünnettir selam
Hak nurdan yarattı, yaz dedi kalem
Bir çiçek yarattı ol Rabbü’l-Âlem
Onu kokulayan mahrum kalmadı.

Var bir pîre eriş, serseri gezme
Gözet gözün önün, yolundan azma
Değme bir dükkana yükünü çözme
Burda çok bezirgân işi kalmadı.

Gençlik yaza benzer kocalık güze
Yüreğim başlıdır dertlerim taze
Boynun eğ de hizmet eyle üstada
Şeytan benlik ile menzil almadı.

Kul Himmet’in deste gülü elinde
Daima zikreder Hakk’ı dilinde
Bir güzel sevmişim Hakk’ın yolunda
Hayali gönlümden zail olmadı.

Kul Himmet (17. yy.)

Kile: Tahıl ölçmekte kullanılan kap.
Değme bir dükkana yükünü çözme: (Burada) Olur olmaz yere sırrını açıp maneviyatını zayi etme.
Bezirgân: Tüccar.
Üstad: Mürşid, hoca.
Zail olmadı: Yok olmadı, gitme